donderdag 20 mei 2010

Middelburg 1940 in 3D-foto's

Eind januari ontving mijn zoontje het Lego Club Magazine. De voorplaat was in 3D gedrukt en om dat goed te kunnen bekijken had Lego er ook een 3D-brilletje bij gedaan. Je weet wel, zo'n bril waar het linkeroog rood is en het rechteroog blauw. De Lego-poppetjes leken van het blad af te stappen.

Fascinerend vind ik zulke afbeeldingen. Mijn hersenen begonnen te ratelen en ik vroeg me af of het moeilijk is zulke 3D-foto's te maken.

Ik vond een site met heldere uitleg en zelfs een mogelijkheid om 3D-foto's te maken.

In Wikipedia vond ik ook nog informatie over stereoscopie (want zo heet dit) en daartussen ook de verwijzing naar stereo-fotografie.
Heh, stereofoto's. Die hebben we toch ook op het Zeeuws Archief.
Wat zou het mooi zijn om die foto's weer met diepte erin te kunnen bekijken. Tijd om te knutselen!  Uit de Verzameling Beeld en Geluid bewerkte ik enkele stereofoto's van Cornelis P. Snijders.

Mijn geknutsel met de stereo-foto's werd met enthousiasme ontvangen. Collega Anneke van Waarden-Koets vroeg mij uit de collectie stereo-foto's van Snijders, er ongeveer tien te bewerken voor de tentoonstelling Middelburg in de Tweede Wereldoorlog – van verwoesting tot wederopbouw.

De serie telt 33 stereo-foto's, die (bijna) allemaal even mooi zijn. Het selecteren van de meest aansprekende was nog een heel karwei.

Net als het bewerken tot 3D-foto's. Het zijn origineel kleine afdrukken, en voor de tentoonstelling worden ze opgeblazen tot A4-formaat. Dat zou zeer grove-foto's opleveren, daarom heb ik ze eerst bewerkt met Smilla Enlager.

Nadat ik de afbeeldingen had "opgeblazen" werd het tijd er 3D-foto's van maken. Maakte ik bij mijn proef in januari nog gebruik van gratis software, voor het bewerken van heel de serie heb ik gebruik gemaakt Digital 3D Photos. Met deze software is het zelfs mogelijk om van een gewone foto een 3D-foto te maken. Dat is niet aan de orde met de foto's van Cornelis P. Snijders, want dat zijn stereo-foto's.

Ik heb eerst de complete collectie stereo-foto's bewerkt en er daarna met mijn collega's Anneke en Roosanne 12 uitgezocht om te presenteren. 4 foto's hebben een plaats gekregen in de vitrine in de hal van het Zeeuws Archief. De andere 8 staan in de expositie-ruimte. De rood-blauwe-brilletjes hangen erbij.

Hierboven zie je één van de bewerkte foto's. Als je alle twaalf foto's  wilt zien dan ben je vanaf 17 mei van harte welkom op de expositie in het Zeeuws Archief.

Tentoonstelling in het Zeeuws Archief
‘Middelburg in de Tweede Wereldoorlog – Van verwoesting tot wederopbouw’. 17 mei 2010 – 7 januari 2011.

Door: Poulus Bliek - systeembeheerder

maandag 17 mei 2010

Middelburg verliest haar geheugen


Tijdens een bombardement op 17 mei 1940 ging een groot deel van de Middelburgse binnenstad in vlammen op. Daarbij ging ook nagenoeg het gehele oud-archief van de stad verloren, evenals een deel van de archieven van het Rijksarchief in Zeeland en vele particuliere archieven. Wat betekent het voor een stad als in een klap het papieren geheugen weg is?


17 mei 1940
Het archief is het geheugen van de samenleving. Je kunt er bewijzen in vinden van gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden, afspraken die gemaakt zijn en je kunt de levensloop van mensen volgen. In het archief vind je de geschiedenis van personen, verenigingen, stichtingen, instellingen, bedrijven, overheden, enzovoorts. Als het stadsarchief in een keer wordt weggevaagd, slaat dat een gat in het geheugen van de stad. Dat gebeurde in Middelburg op vrijdag 17 mei 1940. Na het bombardement op Rotterdam op 14 mei capituleerde Nederland. Zeeland vocht echter door omdat Franse troepen te hulp waren geschoten. Tijdens hevige gevechten op 17 mei ontstonden op verschillende plaatsen branden in de stad, die midden in de vuurlinie lag. Een groot deel van de binnenstad brandde af.

Stadsarchief
Tijdens de brand op 17 mei is het Middelburgse gemeentearchief grotendeels verloren gegaan. De gemeentelijke archieven waren in 1939 verplaatst van de stadhuiszolder naar het achterste deel van de Vleeshal, naast het stadhuis. Daar had de Dienst Gemeentewerken houten stellingen gemaakt en een brandvrije deur geplaatst. De oudste stadsrekeningen, die teruggingen tot 1365, waren net voorzien van nieuwe banden. Het oudste nog aanwezige stadsrecht van Middelburg (1254, teruggaand op een eerder stadsrecht uit 1217) was veilig opgeborgen, dacht men… Tijdens de brand in het stadhuis ging het archief in de Vleeshal in vlammen op. De papierresten smeulden zes weken later nog en ontbrandden door toenemende wind.

Rijksarchief
Ook een gedeelte van de archieven in het Rijksarchief in de provincie Zeeland vielen ten prooi aan het vuur. Het archief was ondergebracht in de Middelburgse abdij. Uit voorzorg was een deel van de archieven verplaatst. Bij de verhuisactie in het Rijksarchief waren scholieren ingeschakeld. Evert Blaas herinnert zich: “Er werd een keten gevormd vanaf de archiefzolders tot op het Abdijplein. De sterken stonden bovenaan en de zwakkeren langs de torentrappen. Kilo’s zware folianten gingen van hand tot hand. De jongens die boven stonden, schrokken van het grote gewicht en gaven hun last snel door aan de volgenden. Deze op hun beurt werden ook weer verrast en zo versnelde het tempo, totdat de onderste man, grijs van het stof, eindelijk zijn vracht op de sleperskar kwijt kon. De lading werd onder andere gelost in een gebouw dat tegen het Abdijcomplex aan stond. Later is met de brand van 1940 toch nog alles verloren gegaan.” [De Wete 2008, jrg. 37, nr. 3]. Het deel van het archief dat in de kelders en in het Gistpoortgebouw in de Abdij was opgeslagen bleef gespaard. Het gedeelte dat naar de kelders van de Provinciale Bibliotheek in de Lange Delft was overgebracht ging, tezamen met vele kostbare werken uit de bibliotheekcollectie, op 17 mei in vlammen op.

Particuliere archieven
Behalve de overheden verloren ook veel personen en particuliere instellingen, zoals verenigingen, stichtingen, bedrijven, hun archief door de brand. In de Provinciale Zeeuwse Courant staan talloze berichten van gedupeerden die hun archieven, en daarmee hun geschiedenis, hun geheugen, kwijt zijn.

Geheugenverlies
Normaliter sta je niet zo erg stil bij je geheugen. Het is er gewoon en je kunt er op elk gewenst moment een beroep op doen. Je merkt pas dat je het mist als je geheugen je in de steek laat, voor korte of langere tijd. Zo gaat het ook met het papieren geheugen. Je weet dat het er is en dat je er gebruik van kunt maken. Als het er ineens niet meer is ben je vreselijk onthand. Dat gebeurde op 17 mei, toen Middelburg haar geheugen verloor. Tot op de dag van vandaag lijdt de stad aan geheugenverlies, veroorzaakt door de brand op 17 mei, toen een groot deel van het historisch geheugen onherstelbaar werd aangetast. Dankzij de noeste arbeid van gemeente-, provincie- en rijksambtenaren, archivarissen en vele particulieren zijn stukjes geheugen weer gereconstrueerd. En er is direct begonnen met het opbouwen van een nieuw geheugen. Dat is gebruikt bij het onderzoek voor het boek ‘Middelburg 17 mei 1940 – Het vergeten bombardement’, dat 19 mei gepresenteerd wordt.

Het vergeten bombardement
De presentatie van dit boek is onderdeel van het project ‘Het vergeten bombardement’. In de week van 17-23 mei vinden verschillende activiteiten plaats rondom het vergeten bombardement op Middelburg. ‘Vergeten’ omdat het bombardement op Middelburg altijd in de schaduw heeft gestaan van het bombardement op Rotterdam, waardoor het in het collectieve geheugen van Nederland op de achtergrond is geraakt. Door het bombardement op Middelburg uit de vergetelheid te halen krijgt de gebeurtenis voorgoed een vaste plaats in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.
Kijk hier voor een overzicht van de activiteiten rondom Het vergeten bombardement.


Tentoonstelling in het Zeeuws Archief

‘Middelburg in de Tweede Wereldoorlog – Van verwoesting tot wederopbouw’. 17 mei 2010 – 7 januari 2011.

Anneke van Waarden-Koets, educatie & exposities